Dag 8: Amneville - Durbuy

Hallo,

Voorlaatste verslag van een moordend ritje, zo warm!

Gisterenavond hebben we weerom zeer gezellig getafeld naast de jolozie van Amneville.

Iedereen wist wat er zou kom

en vandaag en daarom was ook iedereen vrij vroeg dodokes. Rond half 8 was iedereen klaar voor het ontbijt. Hier was het ff weer wat anders en moesten we netjes aan tafel blijven zitten. We houden ons aan de regels, maar af en toe hoorde je wel eens: dju m'n mondmasker.

We vertrokken, voor 9 uur!!, onder een staalblauwe hemel. We zaten ook direct op het parcours en dat is niet altijd zo geweest. We leren het wel. We reden weerom langs de Moezel doorheen Thionville richting Luxemburg. Onze eerste drankstop volgde na een 50  km. Drinken, drinken en drinken, liters cola heb ik de voorbije dagen gedronken en ik niet alleen. Fris water veranderde in een mum van tijd in warm water, jammer genoeg geen wijn. Alhoewel onze Nestor zegt dat alleen een frisse pint smaakt met zo'n warm weer. Dus hij dronk steevast een pintje :-) Af en toe namen we kleine wegen afgewisseld met de grote en dat was steeds zalig fietsen. Jammer genoeg veranderde dat  wanneer we in België kwamen.

Onze ondersteuners hadden weerom voor een verkwikkend hapje gezorgd. Dat smaakte enorm goed en dat laadde onze batterijen echt wel op. Het zijn stuk voor stuk toppers en zij zijn stilaan zo georganiseerd dat alles van een leien dakje loopt. Wel onder een toeziend oog van juf Mieke en het moet gezegd dat dit toch wel af en toe nodig is. Ik merk ook dat Jef T. zich de laatste dagen tot afwasser van dienst profileert. Magd!!! Het kwik was ondertussen gestegen tot 39°. Het was echt bloedheet! Er werd afgesproken om een 25 km voor Durbuy een laatste drankpauze te houden en weerom BROODNODIG. Manu sprak van op te houden. Ja, de laatste dagen had hij geen faecespauze nodig en dan zie je wat er van komt. Hij heeft echt zijn eigen momentje 's middags nodig. Maar, Manu zou Manu niet zijn. Hij zette door en zo kwamen we met z'n allen samen aan in Durbuy. Rond 18u reden we samen naar ons hotel en toasten op de zware rit. Top! Voor een echte  opsteker zorgde inventieve Sis tijdens de laatste stop. Bij aankomst hier stond er een badje met frisse, natte handdoeken klaar. Onwaarschijnlijk zalig! Dankjewel Sis.

De laatste klim van de dag werd verrassend eerst bedwongen door fluo Jan. Tactisch toch een kraan, met zo weinig mogelijk inspanning een maximum aan rendement behalen. Zo win je een koers! Een topper die Jean. Ik zeg het echt niet graag, maar enorm veel respect!!

Vandaag bijna 180km en 2200 HM gereden onder een loden zon. Echt zwaar, maar een enorm voldaan gevoel. Aan allen een welgemeende proficiat!

Tot morgen voor het laatste verslag van onze terugrit naar onze stal!